ÜÇ FİDAN ÜÇ ŞİİR

Asılmış bir al umuttan
Karagücün korku dalında
Şu can topraktaki üç fidan ölü.
Ve artık ölmezliğin son boyutundan
Göverir yeşil bahar yağmurlarında
Denizgülü, Yusufgülü, Hüseyingülü.

Ölümdür kimileyin kavganın tek ödülü.

Kançiçeği sökünü arkalarından...
Açmış böğrünü, hepsine ana sıcaklığında
Devrimin kankalesi Karşıyaka gömütlüğü.
Ve gençlik günlerine doymamışlık dağından
Bakar, alınlar mavide ve göğüs hep namluda
Gezmişgülü, Aslangülü, İnangülü.

İnanç bir deliçay ki yeşertir bir gün çölü.

Karşıyakanın üç gülü
Yürek dalıma gömülü
Karşıyakanın üç gülü
Tüm kançiçekleriyle
Göz pınarıma gömülü...

TAHSİN SARAÇ / KARŞIYAKA'NIN ÜÇ GÜLÜ

"elbet bir bildiği var bu çocukların
kolay değil öyle genç ölmek
yeşil bir yaprak gibi yüreği
koparıp ateşe atmak
pek öyle kolay değil
hem öyle bir ağaç ki şu yaşamak denilen şey
her bahar yeniden yeniden tomurcuklanır da
yalnız bir bahar çiçeklenir..."
Hasan Hüseyin KORKMAZGİL

PENCEREMDE ÜÇ GÜNEŞ / 1972

penceremde üç güneş
üç yiğit delikanlı
yürekleri umutlu
yürekleri sabırlı

penceremde üç güneş
birisi üzüm saçlı
birisi altın ışık
birisi kor bakışlı
penceremde üç güneş
üç yiğit delikanlı
uzanmışlar toprağa
ölüm bile kahırlı

penceremde üç güneş
üç acılı genç yürek
ölümün ötesinden
savunuyor hayatı

Ayten Mutlu-