MERHAMET

         Sevgili Dost,

         Merhameti gördün mü? Kaybolduğundan beri-kaçırılmışta olabilir- kendisinden haber alınamayan merhameti."Kayıp Aranıyor" ilânlarından bir ses çıkmadığına göre, merhameti tanıyanlar gazete okumuyor,sokaklarda dolaşmıyorlar."insanlık nâmına" bir kıpırtı olmayınca"kanun nâmına" harekete geçiliyor ve kasaba halkı Şerif'in arkasına düşüp,merhameti kaçıranları aramaya başlıyor.Meşalelerin dili karanlığı didikliyor,gecenin kenarını tutuşturuyor.Eller ağızın iki kenarına tutulup bağrılıyor:"Merhamet! Merhamet!" Ses ormanın içinde nereye gideceğini bilmiyor,panik içinde sağa sola koşuşturuyor,çalılara takılıyor,yaprakları döküyor,baykuşları korkutuyor,sonra bir kuyunun içine düşüp,ıslak bir şekilde geri dönüyor:"Merhamet!"

"Merhamet" yankı yapıyor.

        Aramadık yer bırakmıyorlar.Buluta bakıyorlar,dağılıyor.Gölgeye bakıyorlar,çekiliyor.Taşları bile birer birer uyandırıyorlar oyuklarında.Taşların altı solucan kaynıyor.

        Sevgili Dost,

       Merhameti gördün mü? Eşkâlini tarif etmem gerektiğini biliyorum ama,bu hiç de kolay değil.Kanadı var, desem;hemen yolarlar.Gözleri var desem; mil çekerler sürme diye.Ayakları var, desem;mıhlarlar sandelyeye.

"Nesi var?" / "Gülüşü var!" Ağlatırlar.
"Nesi var?" / "Yaprakları var!" Kopartırlar.
"Nesi Var?" / "Beyazı var!" Karartırlar.

       Sevgili Dost,
       Merhameti gördün mü? Ne olur bana da göster.Kimseye söylemem,söz zarar veremezler.Beni kanadının altına almasa da ne çıkar;emerim ışığını.Dizinin üstüne yatırmasa da olur;kim söylemiş uyuduğumu?
        Sevgili Dost,
Merhameti gördün mü?Tamam, söyleme biliyorsan yerini.Bari hayatta olduğunu haber ver."Merhamet ölmedi değil mi?"
       Sevgili Dost,
Cennetle cehennem yarışa kalktı.Sen hâlâ susuyorsun.Güneş dürüldü,yıldızlar döküldü,vahşi hayvanlar bir araya toplandı.Sen hâlâ susuyorsun.

Sevgili Dost,
Merhameti gördün mü?

"Alıntı..."