BİR DEMET YASEMEN

       Gül, sümbül, leylak, karanfil, nergis… Daha birçok çiçek, doğanın en güzel renkleri. Onlarsız bir yaşam ne kadar tatsız, kokusuz ve renksiz… Hemen hepsini çok seviyorum, ama ille de yasemin diyorum. Nedenini de tam bilemiyorum. Kendimi bildim bileli seviyorum ben yasemini. Adı, şekli ve kokusu...

       Yaz çiçeğidir yasemin. İlkbaharda tüm doğa, yeşilliğine bürünürken o da uç verir, tomurcuk verir. Önce yapraklar, incecik dallarda sıra sıra dizilir. Hani ince uzun boylulara , “Fidan gibi,” deriz ya, yaseminin yetiştiği yörelerde de “yasemin çubuğu gibi,” denir, narin ince genç kızlara. İncecik narin mi narin. Yaz sıcakları arttıkça, çiçekler açmaya başlar usul usul. Gündüzü sevmez yasemin, o sıcaklarda kokusunu duyuramaz kimseye. Akşamları canlanır. Güzelim kokusunu yayar da yayar sabaha kadar. Tüm bahçeyi, sokağı, birkaç sokak öteye sarar kokusu. Kendini göremeseniz de kokusunu uzaktan, çok uzaktan duyarsınız. Narin beyaz çiçeğine burnunuzu dayadığınızda, doyamazsınız koklamaya.

       Bu koku alıp götürür sizi bir yerlere. Beni bu yaz götürdü bir yerlere. Nereye biliyor musunuz? Kırk yıllık aile dostumuz, öğretmenim ve sevgili Hürriyet Ablama. Bu yaz, Kuşadası’nda bir dost ziyareti için karayolundan ayrılıp sitelerin yoluna saptığımızda, önce mis gibi yaseminimin kokuları geldi. Bir baktım ki yaseminim bahçe duvarından bana bakıyor, tüm güzelliği ile... Dayanmadım, hem koklamak, hem de fotoğrafını çekmek istedim. İzin almak için başımı kaldırdım ki orta yaşın biraz üzerinde yaseminler kadar zarif bir Bayan.”Tabi ki koklayabilirsin, çekebilirsin,” diyor. Bu ses bana yabancı değil ama nereden? “Nerelisiniz?” diye başlayan soru ve yanıtlar, doğup büyüdüğüm topraklara okuduğum okullara ve kırk yıldır görüşemediğim güzel insan Hürriyet Ablamı buldurdu. Yirmi beş yaşındaki haliyle hayalimdeki güzel ablam ve öğretmenim şimdi annene ve babaanne. Nasıl anımsamam çocukluğumda örnek aldığım birkaç kişiden biri. Güzel yaseminim seni nasıl sevmem...(Fotoğrafını gördüğünüz o yaseminlerdir.)

       Narin beyaz çiçekler, yazı bitirir, sonbaharı da bitirir, o güzel kokularıyla. Narin, ince dalları kışın çiçeksiz yapraksız dalar kış uykusuna yatar, gelecek baharın ve yazın güzel düşleriyle. Bize de Zeki Müren’in, “Bir demet yasemen, aşkımın tek hatırası,” şarkısını söylemek düşer, geriye kalan hoş sedada...

21 Kasım 2009

Arzu Sarıyer