6 Ağustos 2010 Cuma

65 YIL ÖNCE BUGÜN HİROŞİMA VE NAGAZAKİ


Sadako Sasaki, 12 yaşına geldiğinde Hiroşima'ya atılan atom bombasından dolayı hastalanarak yatağa düşer.


Bir Japon inancına göre kağıttan 1000 turna kuşu yapanın dileği gerçekleşirmiş. Sadako Sasaki hasta yatağında kâğıtlardan turna kuşu yapmaya başlar. Bir tek dileği vardır; iyileşip, eskisi gibi oyuncaklarıyla oynayabilmek!..

Sasaki hayata gözlerini yumduğunda yatağının başucunda kağıtlardan yaptığı 646 turna kuşu durmaktaydı.

Dünyanın pek çok ülkesinde Sadako Sasaki'nin tamamlayamadığı turna kuşları yapılıp onun anısına ülkesine gönderiliyor.

HİROŞİMA'DA BİR KAĞIT PARÇASI GİBİ
Nâzım çağında dünyada olan bütün olaylarla şair olarak ilgilenmiş, dünyanın bütün acılarını, dertlerini, sorunlarını kendi içinde, yüreğinde duymuş, bunlar üstüne şiirler yazmıştır. Hiroşima ve Nagasaki'ye atılan atom bombalarının doğurduğu toplumsal acı da Nazım'ın şiirlerinde en etkin biçimde anlatılmıştır. Atom bombasının saçtığı ölüm yağmuru, bombanın atılışıyla bitmedi. Atom bombası atıldıktan sonra da, atom ölümü denilen ölümler yıllar yılı sürdü. Nâzım bu konuda çok şiir söyledi.

KIZ ÇOCUĞU

Kapıları çalan benim

kapıları birer birer.

Gözünüze görünemem,

göze görünmez ölüler.

Hiroşima'da öleli

oluyor bir on yıl kadar.

Yedi yaşında bir kızım,

büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce,

gözlerim yandı kavruldu.

Bir avuç kül oluverdim,

külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için

hiçbir şey istediğim yok.

Şeker bile yiyemez ki

kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı

teyze, amca, bir imza ver.

Çocuklar öldürülmesin

şeker de yiyebilsinler.

1956 NAZIM HİKMET

10 yorum:

ali zafer sapci dedi ki...

Yerinde ve iyi bir hatırlatma. Teşekkürler, selamlar.

Esin Bozdemir dedi ki...

Sevgili Gökçe,
Ne kadar hüzün verici ve ne kadar anlamlı bir gerçek hikaye bu!..insanlık ayıbıdır Hiroşima ve Nagasaki'ye atılan bombalar...ve ardı kesilmeyen daha niceleri!...Japon halkının Sadako Sasaki'nin ölümünün ardından yaptıkları kağıtlardan turna geleneğini acılı yürrekleriyle sürdürerek onu ölümsüzleştirmeleri ve her zaman ki o eşsiz sanatçı duyarlılığı ile bizim ölümsüzlerimizden olan bir büyük usta Nazım'ın bu harika dizeleri...

Her birinin ruhları şad olsun...
Saygıyla anıyorum...
ve sevgili Gökçe bu güzel paylaşımından dolayı da sana teşekkür ederim..
Sevgilerimle...

Arzu Sarıyer dedi ki...

Ben teşekkür ederim Ali Zafer Bey.Selamlar.

Arzu Sarıyer dedi ki...

Çok teşekkürler Sevgili Esmir.65 yıl önce barış diye atılan bombalar sanki daha çok savaş getirdi.Barışın gelmesi için daha kaç 65 yıllar geçecek,kaç çocuk ölecek bilemiyoruz.
Sevgiler benden de.

Asuman Yelen dedi ki...

Yaşanmış (veya yarım yaşanabilmiş) hikayelerin belki de en hüzün verici olanı. İlk defa okudum ve çok etkilendim.Paylaştığınız için teşekkürler.
İşin üzücü yanı, dünya insanları hala üzülürken, devletlerin çoktan unutmuş olması.
Savaşlar hiç bitmeyecek gibi görünüyor.
Sevgilerimle...

Arzu Sarıyer dedi ki...

Sevgili Asuman Hanım ;yaşanmış bir olay bu.Bugün başta Japonlar olmak üzere bir çok ülke binlerce kağıt turna kuşları ile anıyorlar o günü.Dün sağlanamayan barışı geleceğe taşımak istercesine.
Çok teşekkürler güzel yorumun için,sevgilerimle.

Akgül Çubukçu dedi ki...

Bu dünyada o kadar çok acı olay yaşanıyor ki... Savaşlar, güçler çatışması, en çok da böyle masumları, günahsızları, güçsüzleri vuruyor. Acımasızlar, hak etmeyenleri yok ediyor bu örnekteki gibi. Böyle yaşanmışlıkların, acı öyküleri çok acı veriyor bana. Gerçek, fiziksel bir acı hissediyorum içimde. En kötü duygu da çaresizlik. Dünyadaki haksızlıklar karşısında hiç bir şey yapamamak... :((
Bu yürek yakan paylaşım için çok teşekkürler sevgili Arzu öğretmenim. Yüreğine sağlık.

Arzu Sarıyer dedi ki...

Sevgili Arkadaşım Akgül'cüğüm acı duyumsamak insanlık erdemi bu sende fazlasıyla var.Caresizlik duygusu zaman bizi tutsak kılsa da aşmalıyız arkadaşım.mutlaka yapacak birşeyle var olmalıda...
Ben teşekkür ediyorum,sevgilerimle.

ezgilimelodi dedi ki...

İnsanlık ayıbından başka bir şey değil!!Ne üzücü bir durum,ne büyük bir kayıp!!
İyi ki paylaşmışsınız sayfanızda,teşekkür ederim...

Arzu Sarıyer dedi ki...

Tarihde en büyük insanlık ayıbı ve kayıbı İkinci Dünya savaşında yaşandı Sevgili Ezgi.Keşke son olsaydı ...O yoğunlukta olmasa da savaşlar devam ediyor,çocuklar ve kadınlar en büyük acıyı yaşamaya devam ediyor.Yurdumuzda ve Dünyada barış bir türlü görünemiyor...
Ben teşekkür ediyorum,sevgiler.